Είναι ένα από τα πιο γνωστά αγάλματα στην Ιστορία της γλυπτικής, και έχει γίνει σύμβολο δύναμης και νεανικής ομορφιάς

Το μαρμάρινο αριστούργημα ύψους 5,17 μέτρων, 5.400 κιλών του Μιχαήλ Άγγελου, αποκαλύφθηκε στο κοινό στη Φλωρεντία το 1504.

Ο Δαυίδ σκαλίστηκε σε ένα μόνον κομμάτι τετράγωνο λευκό ιταλικό μάρμαρο Carrara που απορρίφθηκε από άλλους καλλιτέχνες επειδή το θεώρησαν ελαττωματικό.

Στις 25 Ιανουαρίου 1504, καθώς το άγαλμα πλησίαζε πλέον στην ολοκλήρωσή του, μια επιτροπή Φλωρεντίνων καλλιτεχνών, ανάμεσα στους οποίους ήταν οι Λεονάρντο ντα Βίντσι και Σάντρο Μποτιτσέλι, συνεδρίασε και αποφάσισε να τοποθετηθεί το άγαλμα έξω από το δημαρχείο της Φλωρεντίας.

Σύμφωνα με πληροφορίες, χρειάστηκαν 40 άνδρες και 4 ημέρες για να μεταφέρουν το τεράστιο άγαλμα 800 μέτρα από το εργαστήριο του Michelangelo στην πλατεία.

Οι Φλωρεντίνοι πρόσθεσαν ένα επίχρυσο στεφάνι στο κεφάλι του και μια χάλκινη ζώνη για να κρύψουν τη γύμνια του.

Το 1873, μετά από σχεδόν 400 χρόνια εκτεθειμένος στον καιρό και σε κοινή θέα, ο Δαυίδ μεταφέρθηκε σε κλειστό χώρο.

Είναι ένα από τα πιο γνωστά αγάλματα στην ιστορία της γλυπτικής, και έχει γίνει σύμβολο δύναμης και νεανικής ομορφιάς.

Παριστάνει τον Βιβλικό βασιλιά Δαβίδ, τη στιγμή που αποφασίζει να αναμετρηθεί με τον Γολιάθ.

Στην εποχή του θεωρήθηκε σύμβολο της δημοκρατίας της Φλωρεντίας, μιας ανεξάρτητης πόλης-κράτους που απειλούνταν από πιο ισχυρά αντίπαλα κράτη.

Οι αναλογίες του αγάλματος διαφέρουν από αυτές ενός μέσου ανθρώπου, το κεφάλι, τα χέρια και το πάνω μέρος του σώματος είναι μεγαλύτερα σε σχέση με το κάτω μέρος.

Αν και έχει υποστηριχθεί ότι αυτό είναι δείγμα μανιερισμού, η πιο αποδεκτή εξήγηση είναι ότι το άγαλμα προορίζονταν να τοποθετηθεί σε κάποιο ψηλό σημείο, όπως στην πρόσοψη μιας εκκλησίας ή σε ένα ψηλό βάθρο, και οι αναλογίες θα φαίνονταν σωστές αν κάποιος κοίταζε από χαμηλά.

Ένα αντίγραφο του Δαβίδ προσφέρθηκε σαν δώρο από το δήμο της Φλωρεντίας σε αυτόν της Ιερουσαλήμ για τον εορτασμό των 3.000 χρόνων από την κατάκτηση της πόλης από τον Δαβίδ.

Η προσφορά προκάλεσε αντιδράσεις στην Ιερουσαλήμ, καθώς ορισμένοι θρησκευτικοί κύκλοι θεώρησαν ότι η γυμνή φιγούρα ήταν πορνογραφική.

Τελικά επιτεύχθηκε συμβιβασμός, και δωρήθηκε το αντίγραφο ενός άλλου αγάλματος που απεικόνιζε τον Δαβίδ με ρούχα.

 

Το 1991 ένας βάνδαλος επιτέθηκε στο άγαλμα με ένα σφυρί, καταστρέφοντας τα δάχτυλα του αριστερού ποδιού πριν συλληφθεί.